کاشی های سرامیکی معمولی مانند سرامیک کف توالت از خاک رس ساخته می‌شوند، زمانی که شکل‌پذیر هستند، شکل می‌گیرند و سپس قبل از پختن در کوره خشک می‌شوند. خاک رس مواد طبیعی است که در منطقه متفاوت است.
در نتیجه کارایی، رنگ، بافت، تراکم و تخلخل متفاوت است. رنگ و سختی کاشی تولید شده نیز تحت تأثیر دمایی است که در آن پخت می شود.
دو نوع کاشی وجود دارد: لعابدار و بدون لعاب. کاشی های لعاب دار یک سطح رنگی روی کاشی های سبز یا پخته شده دریافت می کنند که سپس پخته می شود.
کاشی های بدون لعاب رنگ خود را از خود خاک رس یا از مواد افزودنی مانند رنگ، رنگدانه یا اکسیدها می گیرند.
کاشی‌های بدون لعاب شامل کاشی معدنی، کاشی‌های سوزاننده و کاشی‌های معرق هستند.
کاشی های معدن در اصل قطعات سنگی بودند که از معدن گرفته می شدند، به واحدهای کوچک بریده می شدند و به عنوان کاشی قرار می گرفتند.
تولید مدرن کاشی های معدن، خاک رس را بیرون می کشد، آن را در برش های ثابت اما ضخیم برش می دهد و آن را آتش می زند، و در نتیجه مربع یا مستطیل استاندارد به رنگ های خاکی قهوه ای، خاکستری یا قرمز ایجاد می شود.
کاشی‌های انکاستیک بدنه‌های سفالی هستند که دارای نقشی هستند که در بالای کاشی فشرده می‌شوند و خاک رس مایع یا «لغزش» رنگی بسیار نازک در الگو ریخته می‌شود تا ظاهر نهایی را ایجاد کند و سپس پخته می‌شود.
کاشی‌های موزاییک در ابتدا به صورت مکعب‌های کوچکی از سنگ‌های رنگی به نام تسره شروع شدند که به صورت جداگانه با دست چیده شدند تا نقش‌های هندسی یا یک تصویر کامل را به تصویر بکشند.
در ساخت مدرن از خاک رس برای تشکیل تسری ها استفاده می شود، آنها را از قبل مرتب می کند و برای سهولت و سرعت نصب آنها را به شبکه متصل می کند.
