خرما کرمان یکی از میوه های هسته دار است. این بدان معنی است که هسته آن را یک میوه گوشتی خارجی احاطه کرده است. نکته جالب در مورد خرما این است که نام درخت و نام میوه متفاوت است.
درخت خرما را درخت خرما می گویند. خرما از میوه های گرمسیری است و بیش از 8000 سال است که در بین النهرین کشت می شود. نخل گیاه دارای دو پایه است و گلهای نر و ماده به طور جداگانه بر روی پایه های جداگانه قرار دارند و گرده افشانی توسط حشره انجام می شود.
نخل خرما می تواند تا 70 فوت رشد کند. میوه های خرما به صورت خوشه های بزرگ در ارتفاع بیش از 70 فوت هستند. پس از گذشت 4 تا 5 سال از کاشت، نخل آماده باردهی است و در 10 تا 15 سالگی به باردهی کامل می رسد، به طوری که هر خوشه خرما حدود 40 تا 80 کیلوگرم در سال میوه می دهد.
طول عمر درخت خرما 150 سال تخمین زده می شود، اما با گذشت زمان قدرت باردهی آن کاهش می یابد. بیش از 1000 نوع خرما در جهان وجود دارد که از مهمترین آنها می توان به مضافتی، ربی، سایر، زاهدی، پیارم، مدجول و دگلت نور اشاره کرد. رنگ میوه خرما از زرد عسلی تا قهوه ای پررنگ متغیر است.
کربوهیدرات ها، از جمله قندهای محلول و فیبر غذایی، اجزای غالب در میوه خرما هستند و به دنبال آن رطوبت تنها با مقادیر کمی لیپید، پروتئین و خاکستر وجود دارد.
میوه خرما به عنوان منابع غنی فیبر غذایی شناخته می شود که به عنوان پلی ساکاریدها و ترکیبات لیگنین غذاهای گیاهی تعریف می شود که توسط آنزیم های موجود در دستگاه گوارش انسان قابل هضم نیستند.
محتوای کل فیبر غذایی در خرما بسته به تنوع و آب و هوا بین 6.5 تا 11.5 درصد است. فیبر رژیمی نامحلول و محلول به ترتیب 84 تا 94 درصد و 6 تا 16 درصد به کل فیبر رژیمی میوه خرما می رسد.
فیبرهای غذایی محلول به تشکیل یک ژل چسبناک در روده کمک می کنند که جذب روده ای عوامل ضد تغذیه مانند کلسترول را کند می کند. از طرف دیگر الیاف نامحلول حجم دهی می کنند و به تخمیر و تولید اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه در روده کمک می کنند.
